Proszę państwa oto Miś.

Kilka dni temu Lloka   

zaproponowała odkurzenie wspomnień,

czyli podróż sentymentalną do czasów dzieciństwa.

Co tu kryć dość odległa w czasie to podróż,

moi milusińscy tak jak i ja swoje latka mają

  "czterdzieści lat (i ciut ;) minęło jak jeden dzień..."

Proszę wygodnie usiąść, ruszamy i....

Proszę państwa

oto Miś.

Jest ze mną od zawsze.

Na zdjęciu z bardzo wczesnego dzieciństwa,

już jesteśmy razem.  

Ja golutki uśmiechnięty bobas, a obok on mój Miś.

Do dzisiaj jest stale obok mnie :)

Ma swoje honorowe miejsce na półce.

To najbardziej wytarte miejsce na brzuszku,

skrywa piszczący mechanizm,

który działa do dziś.

Kąpiel nie jest wskazana dla mojego pupila.

W jego wnętrzu znajdują się chyba trociny,

które brzydko zażółciły futerko

podczas kąpieli wiele lat temu.

Zabiegi higieniczne ograniczam do delikatnego odkurzania.

Ale Miś na półeczce nie jest sam.

Niestety nie pamiętam 

od kogo dostałam tę lalę,

nie potrafię też powiedzieć 

dlaczego została mi właśnie ona. 

Może dlatego, że była inna niż wszystkie?

Jest szmaciana z plastykową twarzą.

Ubranka ma oryginalne, tylko na nogach 

ma uszyte przeze mnie, całe lata temu, rajstopki.

Towarzystwa dopełnia pewien wiekowy łobuziak

Kajtek.

 

 

Przetrwał mnie, mojego brata i nasze dzieci:)

 

Wspomnienia nie byłyby kompletne 

bez ukochanych bajek.

Oto one:

Widać, że wyczytane z kretesem.

Służyły również moim dzieciom.

:)

A jedną z ulubionych była 

"Depesza" Jana Brzechwy

"...Dwaj telegrafiści przy dwóch aparatach

Tę samą depeszę ślą do adresata,

Wystukują kolejne litery:

Stuk - stuk- stuk-.."

Dzisiaj w dobie maili i esemesów

kto pamięta jak wysyłało się telegram na poczcie?

 

"....przychodzi depesza:

OB. Kulesza. 

Stop. 

Przyjeżdżaj do Kielc na racuszki Bob.

Ledwo przyszła depesza,

Skoczył Leszek Kulesza

I po chwili już był w autobusie,

Bo bardzo śpieszyło mu się.

Przyjechał do Kielc w samą porę,

Wieczorem,

Kiedy na stół wnoszono racuszki.

A racuszki, że lizać paluszki.

Takich nigdzie i nikt Wam nie poda.

Nie proszono Was? A szkoda."

Pędzę i ja upiec racuszki. 

Mam nadzieję,że moi panowie będą lizać paluszki ;)