W cieniu lip

Jan Kochanowski wiedział o czym mówi,

lipę wychwalając.

"Gościu, siądź pod mym liściem, a odpoczni sobie!

Nie dójdzie cię tu słońce, przyrzekam ja tobie,

Choć się nawysszej wzbije, a proste promienie

Ściągną pod swoje drzewa rozstrzelane cienie.

Tu zawżdy chłodne wiatry z pola zawiewają,

Tu słowicy, tu szpacy wdzięcznie narzekają..."

 Pisałam poprzednio, że w Lanckoronie 

ciszy i spokoju nie udało nam się znaleźć.

Na całe szczęście nasz wakacyjny zakątek, wśród lip ukryty

w tej materii nigdy nas nie zawodzi.

Co roku czeka na nas :)

Gdy żar się leje z nieba, pod baldachimem lipowych liści, 

panuje przyjemny chłodek.

Możemy zatopić się w lekturze i zapomnieć o bożym świecie :)

Świat widziany z perspektywy hamaka jest piękny.

I nawet pokrzywy wyglądają interesująco ;)

Ponieważ mamy czas... 

leniwie przymykamy oczy i wsłuchujemy się w łąkowy koncert.

Możemy też spróbować  sprawdzić, co w trawie piszczy.

Czasem uda nam się spojrzeć sobie głęboko w oczy... ;)

Możemy też wpaść z wizytą do...pająka.

 A gdy już tą ciszą i spokojem ukoimy nasze nerwy,

możemy wrócić, stawić czoło codzienności.