Kolory jesieni (?)

Jesienne kolorki uwielbiam.

Otaczam się nimi  przez cały rok,

 dominują w wystroju mojego domu i w mojej garderobie.

Pastele i biel lubię, oglądać u innych.

U mnie jednak brązy, rudości, fiolety, zgniłe zielenie,szarości...

Cała przebogata paleta barw.

W planie miałam posta 

o jesieni w kolorach tęczy ...po mojemu.

A tym czasem za oknem,

świat pod śniegową pierzynką.

Ale co tam to nawet dobra sceneria dla kolejnej 

porcji ciepłych omotków.

Nowych szyciowych tworów na razie niet.

Maszyna kurzem obrosła, a ja mieszam kolorowe wełenki,

kawałki jedwabiu, koraliki ;)

Zapraszam, oglądajcie, wybierajcie...

I tak dla przypomnienia, omotki też świetnie komponują się 

z materiałowymi kwiatkami.

Chyba ściągnę pajęczyny z maszyny;)

i uszyję jeszcze kilka takich kwiateczków.

 Bardzo je lubię.

 Dotrwałyście do końca?

Uprzedzam będą następne hihihi.

Szare i kudłate.

Wczoraj piękna złota jesień,

ciepełko, feria barw.

Dzisiaj wersja mokra, szara, bura i ponura brrrrr.

Takiej jesieni nie lubię.

Choć muszę przyznać, że 

w domku pod kocykiem, z kubkiem pysznej gorącej herbatki,

i ciekawą książką w ręce jest całkiem miło.

Ta szara wersja jesieni

to dobry moment, aby zaprezentować

co ostatnio mi się ufilcowało...

Broszki kudłate,

dodatek do dzianinowych otulaczy.

Strasznie namęczyłam się,

robiąc im zdjęcia.

Ciągle wychodziły nieostre i jakieś takie płaskie.

 To najlepsze ujęcia...

Moje kwiatki tańczą;)

W poprzednim poście obiecywałam 

nadrabianie blogowych zaległości.

I idzie mi jak po grudzie,

 bo ciągle coś pilniejszego pojawia się na horyzoncie.

W tym tygodniu popołudnia zajęła akcja

ratowania kwiatków i warzywek przed mrozem.

Kwiatki zostały uratowane i ogromne juki

znowu wypełniają przestrzeń na klatce schodowej.

Datury i reszta rozgościły się w piwnicy.

A warzywka przed mrozem schowałam do...zamrażarki hihihi.

Przeglądając zasoby zdjęciowe w aparacie

przypomniałam sobie, że nie pochwaliłam się...

moje kwiatki "tańczą";)))

Jeszcze we wrześniu powstało dwadzieścia kwiatów.

Dużych, żarówiastych.

Nie wiem czy mogę zdradzić z czego pochodził materiał,

z którego zostały zrobione hihihi, 

Niełatwo było znaleźć 

materiał w takim rzucającym się w oczy kolorze.

Zrobienie zdjęć też nie było proste.

A tu proszę tańczą...

Powiem więcej wytańczyli tytuł wicemistrza :)))

Więcej zdjęć ----> TU

Zdolne dzieciaki ops... młodzież :)

Z poślizgiem.

Mam nadzieję, że wychodzę na prostą. 

Zabiegi zakończone,

 czyli około dwie godziny dziennie odzyskam.

Liczę, że czas na drobne rękodzielnicze przyjemności,

teraz łatwiej się znajdzie.

Nadrabiając blogowe zaległości

dopiero dziś z tygodniowym poślizgiem 

przedstawiam relację

 z Festiwalu Wieś Pełna Skarbów

W tym roku nie dane mi było niestety pełne uczestnictwo 

w imprezie. Festiwal odbywał się bowiem w piątek i sobotę.

Imprezą musiałam cieszyć się sama, bo blogowa koleżanka tym razem 

nie dojechała:(

Nasze zeszłoroczne relacje pełne ochów i achów możecie zobaczyć TU i TU

Piątkowe warsztaty z powodu pracy i zabiegów były poza moim zasięgiem:(

Wielka szkoda bo w tym dniu można było wziąć udział 

w dwóch warsztatach, a w sobotę tylko w jednym.

W piątek  "przelotem" zaglądnęłam

jak inni wyżywają się artystycznie,

 sama musiałam się obejść smakiem.

Podobnie jak w ubiegłym roku, w ramach festiwalu 

można było wziąć udział w całej gamie warsztatów.

 Ja musiałam się zdecydować tylko na jeden.

Jakie męki decyzyjne przeszłam... bo i to kusi i to nęci.

W końcu postanowiłam spróbować 

swoich sił w malowaniu na desce.

A co, do odważnych świat należy.

Warsztat poprzedzony był 

krótkim przedstawieniem historii  ikonopisarstwa.

A później można było spróbować swych sił

pod czujnym okiem prowadzącej.

Oto mój:) Anioł Złotowłosy...

Po zmaganiach z pędzlem i farbami, 

zajęłam się bliższą mi techniką...szyciem.

W tym roku, dodatkowo podczas Festiwalu, 

zorganizowane zostały bowiem

warsztaty pokazowe.

Szycie jest mi bliskie, to i owo udało mi się uszyć,

 ale patchwork to dla mnie sztuka tajemna.

Pani Małgosia ze skrawków materiały potrafi wyczarować CUDA.

Może i ja kiedyś popełnię pikowaną podusię 

o kołderce nie śmiem nawet marzyć.

Tyle zeszłotygodniowych wspomnień.

Jeszcze mam dla Was kilka jesiennych fotek.

 

 Miłego tygodnia życzę:)